"ağrı Kesici Bitmiş, üni Sınavı Var, Mezun Senem Bir Yıl Daha Kaybedemem, Psikoloğa Tekrar Mı

Bir nedeni olsa da artık bir önemi yok.

kuantum sıçraması bize der ki, "yaşanması imkansız olan hiçbir şeyi dileyemezsiniz" isteklerimiz bize düşündüğümüzden daha yakındır.

ben bu gece biraz dargınım, biraz yorgun, biraz dağınık… bu gece, intihar edecek olan bir kadının dinlediği son şarkıyım. kimsenin anlam yüklemeyeceği ama o kadının belki de son duyduğu ses olan bir şarkı. bu gece, çiçeksiz bir mezarın başında ağlıyor olacağım. hiçbir işe yaramayan gözyaşlarım, belki bu gece o mezara çiçek açtırır diye ağlayacağım. mesela bir radyoda duyulsun ağlayışım, mesela bir annenin kulağında. bilmiyorum. mesela sığıntı hisseden birinin sığınağı olsun, mesela konuşmaya hali kalmayan birinin içine gömdüğü sözleri. bana yararı olmayan bu gözyaşlarım birini düştüğü çukurdan kaldırsın.

Senin Allah'ın yok mu?

hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin? hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar? bakışlarında beni dinlendiren bir şey var; kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin...

Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama “iyiyimler” yamaladım dilime.

Akıl hastanesinin bahçesinde sigara içiyordum.

Merakımdan sanırım, bir şekilde orada buldum kendimi.

Kendi halinde, oldukça normal davranan, yüz çizgilerinden kırklarında olduğunu düşündüğüm bir adamla göz göze geldik.

Ben bir kaç defa kafamı çevirsem de, o gözlerini üzerimden hiç çekmedi.

Kıyafetlerinden anladığım kadarıyla misafirdi orada, hasta demeye dilim varmıyor şimdi.

Önce biraz çekindim, sonra cesaretimi toplayıp küçük adımlarla yaklaştım yanına.

Sigara versene? dedi hemen.

Sigarayı uzatırken ?neden buradasınız?? demiş bulundum.

Sigarasını yaktı, tekrar gözlerini dikti üzerime.

Kırpmıyordu bile, ürkmedim desem yalan olur. İyi günler? dileyerek uzaklaşmaya karar verdim. ?Belki de yanlış bir soru sormuşumdur.

Belki canını sıkmışımdır ya da ne bileyim adam deli işte! diye geçirdim içimden.

Sen neden burada değilsin?? diye bağırdı arkamdan.

Öyle bir bağırdı ki, arkamı dönmeye korktum.

Cinnetle bağırır gibi..

Döndüm yüzümü, olduğum yerde, yaklaşmadan baktım yüzüne.

Bu sefer sesini daha da yükselterek, tekrarladı;

Sen neden burada değilsin?

Onca sahtekarın, onca vicdansızın, onca ihanetin içinde durabilmeyi nasıl başarıyorsun ?

Çocukların vurulduğu, çiçeklerin koparıldığı, sevgilerin harcandığı, umudun tükendiği, renksiz, yapay bir dünya var dışarıda.

Uyuşmadan uyum sağlayamadığım, gürültüsünden uyuyamadığım.

Kirli, kibirli, kaba bir dünya var.

Çıkarları uğruna seni çakıyla son model bir arabayı çizer gibi çizecek binlerce insan var.

Kanını emecek bir sürü vampir.

Sana kullanılıp, köşeye atılmış pis bir mendil gibi hissetirecek bir sürü katil varken.

Söyle bakalım "Sen neden burada değilsin??

(Alıntı)