Once Ask Sonrada Para Tum Sorunlarimi Cozer

düşünceler+migren+vertigo= dinmeyen baş ağrısı

Bazen bir yerden düşüyormuşum gibi hissediyorum. O anlar beni o kadar etkiliyor ki uykumdan bile bir yerden düşüyormuş gibi birden uyanıyorum. Ama yine de kısa bir süre sonra normale dönüyorum hem de gerçekten kısa bir süre sonra, bunu nasıl başardığıma gelecek olursak düşmemek için sırtımı bir yerlere yaslıyorum daha doğrusu bir şeylere. Mesela bir şarkıya, bir anıya, bir söze, bir şiire, bir kitaba… ama ne olursa olsun sırtımı yaslayacak bir yer illâki buluyorum. Bu günlerde de sırtımı Beethoven’ın şu cümlesine yaslıyorum; “Konuşmanın hiçbir şeye değmediğini hissettiğim anlar oluyor.”

"Artık parmak uçlarında yürümeyi kes, bırak uyansınlar."

beklemiyordum çok ani oldu ne hissettiğimi de anlayamadım zaten

sabaha karşı seninle balkonda otururken kırılıp içime attığım her şeyi anlatmayı ve beni anlamanı isterdim.

belki denize ulaşır içimizdeki nehirler bir gün~

Seni seviyorum ama bunları yüzyüzeyken konuşuruz...

ff verir misin

@nasildonelimsimdi şu bloğa rb yaptığım tüm bloglar

bence yazmalısın artık çünkü bana kalırsa ben yazmam