Gözlerimden Su Damlaları Intihar Ediyor.

bulunduğum ortamda beni üzen bir şey olunca ağlamamak için aklıma güzel anılar veya hayaller getiriyorum. bir insan kendini ancak bu kadar güzel kandırabilir.

Sizce bu olaylar neden oluyor? Büyütülme şekliyle mi alakalı yoksa insanlığın içinde hep var mıydı? Bu sorun veya hastalık tüm dünyada yaşanıyor. İstismara maruz kalan kişiler hepsi yanı başımızda. Belki alt komşunuz belki en yakın arkadaşınız kim bilebilir ki. İnsanlar istismara uğruyor ve en acısı da bu daha çok küçükken başlıyor. Kızlar kardeşlerini doğuruyor. Babası veya abisi tarafından uğrayanlar var. Hiçbir şey bilmiyorlar, anlamıyorlar. O çocuk, abim/babam beni öyle seviyor diye düşünüyor. Daha 3-4 yaşlarında çocuklukları bitiyor onların. O bir saatlik- sözde bana zevk- o çocuk için bir ömür acı oluyor. Sonra büyüyorlar ve bir şeylerin farkına varıyorlar. Anlatmak istiyorlar ama korkuyorlar. Bunu anlattığı için şiddet görüyorlar. Bazıları sessiz çığlıklarıyla kendini boğuyor, bazıları dayanamayıp intihar ediyor. Bilinçlenmemiz lazım. Çocuğunuz veya kardeşiniz varsa onu bilinçlendirin. Burada suç kızın susması değil onu yapan kişinin zihniyeti.Belki bu yazı birilerine ulaşır bilmiyorum. Ama eğer bunu okuyorsan lütfen susma. Bununla yaşamak zorunda değilsin. O bunun cezasını çekmeli. Kimse inanmaz diye korkmamalısın sana inanan kişiler var. Ben sana inanıyorum. Bana her zaman yazabilirsin sana yardımcı olurum. Yanlız değilsin ve çok değerlisin. Seni seviyorum 🖤

Ben küçükken de gizli gizli ağlıyordum.

Hiçlik içerisinde aynı noktanın çevresinde insanı çıldırtıncaya kadar dolanan hep aynı düşüncelerin bir insanı nasıl yiyip bitirdiğini anlatamam.

Şuan okuduğunuz kitabın 78. sayfasındaki ilk cümle nedir?

@kediyisevenkiz @esingibibiri @ruhunuukaybedenkiz @begumistefelan @aybenimizmirsenin

Şu anda okuduğunuz kitabın 88. sayfasının ilk cümlesi nedir?

@besincielement @benonurunzeynepi @antiprenseszehraa @siyahhkadiin @sanagelmeyekorkanben @siyahaamahkumbiri

Lucky me cause I’m me

Çok yorgunum, evin ortasına çöküp hıçkıra hıçkıra ağlayasım var.

İçte tutulan gözyaşları akıtılanlardan daha acıtıcıdır.

Stefan Zweig

toplumun içinde erimiş birey

gökyüzünü öpmek isterdim Ömür Hanım, gözlerimle değil, dudaklarımla. yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan.

acılı bir bakış yerleşirse eğer, kirpiğinin ucundan göz bebeğine