Kimseler Anlamamış Seni, Ruhunu Küstürmüşler.

keşke nasıl kırıldığımı hissetseydin

büyüdük sanıp boş yere kırdılar oyuncaklarımızı. bir bahar umuduyla ne varsa yıkıp yok yere gittiler. oysa gerçeğin merhametsiz duvarlarına çarpınca, ne bahar geldi bir daha topraklarına ne de ellerinde bir damla umut kaldı.

zaten benim huyum buydu; kalabalıkken gizlediğim duygular yalnız kaldığım dört duvar arasında duvarla beraber üzerime yıkılırdı

Galiba benden bu kadar.

serefsiz fay

pust fay

onca neden varken ve tam sırası gelmişken hiçbir şey yapmamış ve susmuşuzdur~