Gecenin Bir Köründe Nefesini Tutup Tutup Ağlarsın, Sabah Gülücükler Saçarak Ailene "günaydın"

yaralarına çiçekler ekeceğim.

Durmaksızın şimşekler çakıyor, köpekler havlıyor, elektrik gitti, saat de 4.17

İntikam almayacağım. Nefret etmeyeceğim. Bağırmayacağım. Ne kadar sorarlarsa sorsunlar tek kelime anlatmayacağım. Haklarında tek kötü bir şey düşünmeyeceğim. Ben bugünleri de atlatacağım ama bir daha asla yanınızda olmayacağım.

darmadağınığım, karışığım. toparlayamıyorum, toparlanamıyorum.

"Ağlamak zorunda olduğunu hissediyorsun ama ağlayamıyorsun çünkü üzgün değilsin sadece hiçbir şey hissetmiyorsun."

kırıklarını aldırdım kalbimin~

Karanlık gece, ıslak gökyüzü... "Her ölümden sonra yağmur yağar." derdi annem, "içimizde sakladığımız gözyaşları gökyüzünden yeryüzüne akar." Belki de bizim içimizdir gökyüzü.

üzgünüm ama bazılarımız anlaşılmamaya mahkûmuz. verdiğimiz değerin ancak yarısını almaya, fark edilmemeye, umursamadan kırılmaya, ilk seçenek olmamaya hatta sürekli seçenek olarak görülmeye...

regl ağrısı, duygusallığı, gerginliği, siniri hepsi yok olsun gercekten