Biliyorsun Fazla ümitvarım. Kökünden Koparılmamış Bir çiçeğin Saksıda Yeşermesini Beklemek

sen bir gün, bir rüyanın kıyısında

yabancı bir acıyı tanıdığında,

işte o zaman göz göze geleceksin onunla —

adı olmayan ama içinde hep var olan o boşlukla.

ne kadar anlatsam,

hiçbir harf tam taşımaz onu.

ama sen, sessizliğin ortasında

benim sustuğum yeri duyacaksın.

"topraksın sen. her şeyin altında duruyorsun. her şey senin üzerinde. yerkabuğu bile."

onca zaman özlenilen meseleler varken nasıl da birden son buluyor bu özlem, öyle ki özlem ve kavuşma mesafesindeki tutkulu acı umduğuna vardığında özlem hissi hiç gitsin istemiyor. o anın içindeyken de onu özlemek, arzulamak. kalbin onunlayken de özlemle atması istediği. doyumsuzluk.

hayatın çoğu anlamda bu kadar acımasız ve adaletsiz oluşu her defasında gözlerimi dolduruyor. tesekkürler, tesekkürler.

Paul Newman & Joanne Woodward at Venice Beach

by Allan Grant, 1955

Jean-Paul Belmondo and Anna Karina on the set of ‘Pierrot le Fou’ (1965)

bazen her şey,

güneşe küsen günebakan gibi

bir küçük his-

kitabın arasından bir saç teli çıktı. biri beni unutmuş, ama izini iyi saklamış.